دو داستان تری. جی . پی و داستان مرد قصه های فراموش شده قابل تامل بودند اما سایر داستان ها به شدت از نظر فرمی و از نظر فضای داستانی و ایده دچار تکرار بودند و ایده ی تازه و جان داری نداشتند. در همه ی داستان یک امر جزیی تبدیل به یک فضای تازه ی سورئال می شود. و در اکثر داستان ها چیزی- شی – داریم که نیمی اش پیداست و نیم دیگرش محو است. مثل داستان در باز است- کوچه ی باریک رو به پنجره- نقطه ی کور
.
داستان آب- به نوعی یادآور داستان ماهی و جفتش-
.
داستان آقای سین. دقیقا تکرار ایده ی داستان اول. فردی با حافظه ی بلندمدت