نویسنده ی کتاب را سه بار دیده ام. در هر سه بار در جمع های خیلی خیلی شلوغ. با حسودی و غبطه. آتوسا مشفق 37 ساله است. از پدری ایرانی و مادری کروات در آمریکا به دنیا آمده و برنده ی جوایز مهمی مثل او.هنری و همینگوی است و کتاب هایش را انشتارات پنگوین چاپ می کنند و بست سلر همیشگی...
.
ایده ی این کتاب را بیش اندازه دوست داشتم. ایده ی خواب زمستانی رفتن به شیوه ای آگاهانه و به شکلی که هرکاری که به خوابیدن او لطمه ای وارد کند نفی می شود. 
در راستای این شیوه ی زندگی با دختری پولدار که از پدر و مادرش خانه ای در منهتن به ارث برده وخودش در دانشگاه کلمبیا، هنر خوانده و در گالری های چلسا مدتی کار می کرد آشنا می شویم. او همه ی ارزش های شست وشوی مغزی آمریکایی مثل کار و پول و وجدان کاری و تلاش ورویا داشتن را با شیوه ی زندگی و انتخابش زیر سوال می برد.
ایده ی دیگری که در کتاب دوست داشتم پرداخت دوستی بود با همه ی فراز ونشیب هایش پر پیچ وخمش.
اما پایان کلیشه ای رمان به شیوه ای که روا در حادثه ی یازده سپتامبر خودش را از پنجره پرت می کند شاید نقطه ی ضعف این کتاب محسوب می شد.
درکل لذت کرخت آور بسیار عجیبی را با این کتاب ترجمه کردم .
(less)

نوشتن دیدگاه