صدای سوم ترجمه ی احمد اخوت- راجع به داستان نویسان نسل سوم آمریکایی ست. چقدر این کتاب مفید است وچقدر آموزنده.
.
داستان های رونالد بارتلمی را می خوانم و حوصله ام سر می رود. ضد داستان هایی هجویه مانند که عنوان پست مدرن به آن ها داده اند اگرچه خودش زیر بار نمیرود. داستان های مدرسه- شهر کلیسایی- اوژنی گرانده- بالزاک- مرگ ادوارد لیر- همه ی داستان ها ضد داستان های این شاهکارهای ادبیات انگلیسی هستند و به نوعی همه شان را به سخره می کشند.در ابتدای کتاب هم آمده است که کارهای بارتلمی را نمیتوان دوست داشت اما از طرفی نادیده هم نمی شود گرفت شان.
.
داستان دماغ مادربزرگ رابرت کورو هم یکی از آن بی مزه های لوس بود. به سخره کشیدن داستان گرگ و مادربزرگ و...
. چرا نمیتوان این داستان ها را دوست داشت؟ باید سوال مهمی باشد.
.
اما امروز یکداستان خیلی خوب خواندم. سفر قلب از جیمسون بروان که معتقد به مکتب بازگشت در داستان نویسی ست که باید به فضاسازی و جزیی نگاری و طرح های کمرنگ چخوف بازگشت. داستانش یک ایده ی بکر داشت و یک پرداخت ساده. بی حادثه اما تکان دهنده.
.
از ریموند کارور سه داستان "کوچک ترین چیزها را می دیدم." "فکرش رو بکن." " گردآورندگان"
و بعد هم مستندش را دیدم که یک جمله اش را خیلی یادم ماند. " پدر دوستت دارم به خاطر سیگار و الکل و رودخانه هایی که مرا برای ماهیگیری به آن ها می بردی."
.
گلگوله ای در مغز توبیاس ولف، یکی از مهمترین داستان های این مجموعه.
.
مقاله ی ابتدای کتاب از نویسنده ی نیویورکی ساکن بروکلین، پل استر یکی از بخش های مهم است.
"من همه ی عمرم با کسانی گفت و گو کرده ام که هرگز ان ها را ندیده ام و این تنها کاری ست که همیشه می خواهم."
.
سیر کتاب به این ترتیب است که در مقابل مقاله ی "ادبیات فرسودگی" رولان بارت سه دسته نویسنده پدید آمدند.
1. داستان نویسی مستند تلفیق با تاریخ و اتفاقات اجتماعی. رگتایم. کتاب دانیال
2. ضد داستان نویسی- رونالد بارتلمی و رابرت کورو
3. مکتب بازگشت- به چخوف و شیوه ی فضاسازی و پرداخت شخصیت ها و جزییات- ترومن کاپوتی، فلنری اوکانر، مک کولرز. یموند کارور